Kariyeri Ben Yapayım, Çocuğu Dayım Doğursun!

Dünyanın en üşengeç insanı olduğum için çocuk yapamıyorum. 5 sene oldu evleneli. Bir kere marketten eve poşet taşımaya bile üşenirken nasıl 9 ay karnımda çocuk taşıyabilirim. 3. katta oturuyoruz asansör bile yok. Yorulunca market poşetini yere bırakabiliyorken, göbeği bırakıp kaçma şansım yok.  Bebekleri çok sevsemde...

3 saat yalnız bırakamazsın o canlıyı. Ağlar, ağlarken boğulur. Kusar, kendi kusmuğunda boğulur. 2. saat acıkır, yine ağlar, aynı son. Kol çantamı bile, ne kadar pahalı olursa olsun, oraya buraya atarken sürekli kolumda bir canlıyı nasıl taşıyabilirim?

Ayyyy sen bilmiyosun. Yazık sana. Dünyaaaanın aen guzel şayiiiiii diyorlar ağızlarını büze büze. Şuan dünyanın en güzel şeyi çikolatalı pasta tamam mı. Hem onu sevmek daha risksiz. Çocukta, çikolatalı pasta da kilo yapıyor sonuçta. Birini yerken, diğerini severken mutlu oluyorsun. Çok da hissetmiyorum eksikliğini.

Burnum estetik. Dişleğim. Eşim Can ın kulakları kepçe. Doğurursam zaten Hugoyu doğuracağım sanırım. Sağ kulağını çekince sağa, solu çekince sola gider artık. Eğer çirkin olursa herkese tembihledim ama, hastaneden çıkmadan değiştirecekler bebeği.

Rüyamda annemin kapısındayım. Yalvarıyorum ona. 'Çocuğumu yolda görsem tanıyamayacağım ver artık şu bebeği' diyorum. Kapıyı açıyor. Çocuk annemin kucağında. 'Tamam ama çocuk yakında emeklemeye başlayacak. Yerler hep toz içinde. Temizlik yapmazsan mikrop kapar. Yap temizliği, sonra hafta sonları alırsın eve' diyor. Kan ter içinde nefes nefese uyandım. Yok lan abartmayayım, normal uyandım. Ama rüyanın etkisinden aylarca çıkamadım. Annem arada bir beni tehdit ediyor gerçi, sanırım ondan görüyorum bu rüyaları. 'Sen yapmazsan ben yapacağım çocuk' diyor. 'Rezil ederim seni, sapıttın mı bu yaştan sonra, senden bir sene sonrada ben yaparım aynı okula yollarız artık çocukları, seninkisinin arkasından, teyze teyze, diye dolanır. Hayatlarını karartırım o çocuklarında seninde! Yapma sakın' diye kavga ediyorum. O yüzden bilinçaltım çocuk yap diyor. Sonra o bilincin üstü sorumluluklarımı hatırlatıyor. İş, temizlik falan derken hooop kabus oluyor.

Annem arada bir gelip (6 ayda bir) bizim evde büyük temizlik yapar. Benim yaptığım temizliği beğenmiyor. Temizlik imandan gelmiyor bizde, annemden geliyor. 40 yaşında ama 40 redbull içmiş gibi hareketli bir kadın. Mr Mussıl, Ms Mussıl diye dolanır durur etrafta ( biliyorum o öyle yazılmıyor). Mr Mussılı üreten adamların, öyle kaslı olduğunu hiç sanmıyorum ama annem öyle sanıyor olabilir. Şayet babamın adını Mr Mussılınkinden daha az duyuyorum. Platonik aşığı galiba ama itiraf etmiyor. 'Töbe de töbe de' deyip duruyor.

Hayaller

Hayatlar

Onun yaptığı temizliği zaten yapmam imkansız. Can evin bu kadar temizlenebildiğini bilmiyordu bile. Ayaklarının altı kararırsa, aaa ayakkabı boya mı çıkarmış, deyip temizliyorum evi. Evet evet o kadarım. Temizliği süpürmek ve toz almak sanıyorum hala. Böyle kirli bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum (bizim evde dünyada sonuçta).

Acaba bu kirli dünyaya çocuk getirmek istemiyorum falan demeye mi başlasam. Başta yemezler de uzun uzun tirad atarsam belki bıkıp sorgulamazlar. Çevre kirliliğini, suç oranlarını falan sayarım. Kim anlayacak gerçekten evden bahsettiğimi. Can dışında...

Doğacak çocuğumuzun ismi

Tamam. Çocuk yaparsam ben bakacağım ama şimdiden inceden inceye bir gıcık ediyor o çocuk sanki beni. Alacağım kiloları düşünüyorum. Yapabileceğim bir şey yok. Hamile kalınca fındık yutmuş solucana benzeyen kadınlardan olmayacağımı biliyorum. Yine de ufak bir intikam planım var. Soyadımız ER. Can koyarsam ismini Can Er olur adı mesela. Tan koyarsam Tan Er olur. O şartlarda bile zorlanır resmi yerlerde. -İsim soy isim alayım. Tan Er. -Taner bey soy isminiz? -ER. -Taner Er mi? gibi. Ama bununla da yetinmiyorum. Daha beter şeyler düşünüyorum. Kem koyarsam Kemer olur. Sem koyarsam Semer olur. Tin koyarsam Tiner olur. Tiner iyidir bence. Küçük haşerat seni, nasılsa ergenlik döneminde benden nefret edeceksin. Bari geçerli bir sebebin olsun.


Hayır hayır. Biliyorum doğunca çok seveceğim. Bütün güzel şeyler onun olsun isteyeceğim. Zürafaya yavrusu aslan gelir deyip dünyanın en güzel çocuğu ilan edeceğim. Ama şuanda salgılayamadığım LSH yüzünden kimse beni suçlayamaz.

Mesele yapmakta değil bakmakta. Kimse de, benim tahammül eşiğim düşük, zamanım kısıtlı, param yok, gelecek planım yok falan demiyor benim gibi. Patır patır doğuruyorlar. Bana da onların gıcık çocuklarına bakıp kınamak kalıyor. Düşünebilen insanın yaptığı çocuk zaten eğitime açık, laftan sözden gerçekten anlayabilen, umut vadeden çocuklar oluyor. Sorumsuzlukla bencillikle suçlanıyorum. Umrumda mı? Evet umrumda. Yoksa niye yazayım. Yine de çoğalırken benim düşündüğüm kadar düşünebilseydi herkes, haşere veletleri gözlerimle dövmeye çalışmazdım.

Geleceğimize daha çok umutla bakabilmek için doğurganlığımıza sahip çıkalım kampanyası başlatıyorum. 

Tamam ya tamam! Aslında benim vaktim yok, işim gücüm var. Şuan yapamıyorum. Gözüme gözüme sokmayın o tatlı bebeklerinizi sizde yeter beeeeee!