ÖZGÜRLÜK

Özgürlük! Bir bağnazın kınayan bakışlarında saklıdır. Bir babanın kurallarında, bir kocanın kıskançlığında. 

Özgürlük, bazen komşu teyzelerin çekirdek çitlenen öğlen dedikodularında, bazen kıraathane köşelerinde içilen bir bardak çayda, bazen iş yerlerinde, öğlen yemeklerinde iki çatal arası son havadislerde saklıdır.Kim ne der dendiğinde biter o özgürlük.

Senin benim özgürlüğümü, başkalarının kabullenişleri, ya da kabullenemeyişleri saklamış. Neyi yapıp neyi yapamayacağını bilmekten ibaret adının, iyi, kötü, şerefli, şerefsiz ya da orospu olması.

Trafiğin en yoğun lambalarında takıldım. Araba durdu. Panikledim ve lamba ikinciye yeşil yanana dek çalıştıramadım. Birkaç korna duydum. Yandaki arabalar geçerken içeriye bakmaya başladı. Kesin sürücü kadın dediklerini duyar gibiydim. Herkesten trafikte duyduğum laf bu. Biri kötü kullanıyorsa o arabayı, Kesin kadın! 

Yandaki resimde şekil a da olan hareketi yapmak istiyorum. Kafasını eğip arabadan içeri bakanlara. Gel gel kesin kadınım. Bana mı bakıyosun sen? Al buna bak!

Yapabilir miyim? Yaparım! Özgürüm. Başkası ne diye düşünmem. Çünkü o başkası görgüsüzlük yapıp hindi gibi kafalarını uzatıp beni daha çok panikletip tedirgin ediyorlar ve elim ayağıma dolaşıyor. Genç bir kadın yaptığım hareketi görüyor. Bir anlık şaşkınlık ifadesi beni gülümsetiyor. Rahatlıyorum ve arabayı çalıştırabiliyorum. Artık kimseyi öldürmeden yola devam edebilirim.


Evlendiğimizin ilk senesi, aynaya uzun uzun bakıyorum. Can'a sesleniyorum. 
-Hayatım bir bakar mısın? Bu elbiseyi giyebilir miyim? Çok mu açık?
-Ben de seni zeki sanardım?
-Ne alaka ya adam gibi bişey soruyoruz demi?
-Ben seninle akıllı olduğun için evlendim. Bu yaşa geliyosun ve nerde ne giyeceğine hala başkası karar veriyorsa senin bir gerizekalısındır. Elbisenin çok açık olması önemli değil. Hangi ortamda giyileceği önemli. İstediğini giyebilirsin.

Haaa bak bu yeni bişey. E haklı. Peki ben niye düşünemedim daha önce bunu. Çünkü özgür değildim. Böyle bir hakkım olduğunu unutturmuşlardı bana.

Şunu giyemezsin bunu yiyemezsin deseydi evliliğimiz boyunca bir tedirginlik ve kaos ortamı olurdu. Ama zekice birşey yaptı ve sorumluluğu bana bıraktı. Bunu giysem kızar mı demek yerine oturup bunu burda giyebilir miyim ki olur mu diye düşünüyordum. Sonra alıştım. Bu kendi ahlak değerlerimi başkasının üstüne atmamama ve değerlendirme yaparken etik ve dürüst olmama sebep oldu.

Sevmenin ölçüsü kıskanmak değil değer vermek ve saygı duymak. Kıskançlık başkasının üstünde hakimiyet kurmak isteyen egoistlerin yarışıdır. Karşındaki insana karar verme yetkisi vermeyip ne yapacağını diretirsen asla kendi başına kaldığı zaman doğru karar verip vermeyeceğini bilemezsin.