BURDAYIM!

        Ne kadar oldu bilmiyorum yazmayalı. Belki hala merak edenler vardır... Yaşıyorum. Nefes almak ve sorumluluklarını yerine getirmek yaşamaksa başarılı da sayılırım. Bu arada takip ettiğim blokların hepsi ilerleme kaydetmiştir muhtemelen, umarım. Ben baya mehter marşı temposuyla gidiyorum. İki ileri bir geri. Hatta onu da tersine yapıp bir ileri iki geri gidiyorum ki o da önemli değil, yolu  bilmediğim için zaten varamazdım.

      Burda olan beni gören birileri var mı hala bilmiyorum ama bir sabah kalktım ve yazmayı özlediğimi farkettim. Söyleyecek çok şeyim, söyleyeceklerimden de fazla cümlem var. Kelimelerime sığamıyorum. Sesim yok ama parmaklarım çalışıyor. Beynimin içinde senfoni orkestrası var kemancıyı yanlışlıkla piyanoya oturtmuşlar. Piyanist keman çalmaya çalışıyor. Garibim Kemancı tuvalete gitmiş hiç bişeyden haberi yok. Orkestra şefi viyola çalanla oynaşıyor. Araya nsıl olduysa bi davulcu karışmış çifte telli çalıyor. Ben burdayım... Hemde aynen bu kadroyla.