Arada bir küfür mü ediyor bana ya da sapık sapık şeyler mi söylüyor falan diye araştırınca bulabildiğim en büyük küfrü honeydi (balım), arı boku olması dışında buda pek küfür sayılmazdı. Eziklik hissetmesem güzel ilişkiydi aslında. Sonradan yabancı dil fobisi edindim. Ağzımı her açışımda doğru mu telaffuz edeceğim diye korkumdan konuşamadım. Aslında bayağı biliyorum. Dizi film falan istesem izlerim alt yazısız. Ama biliyor musun deseler bilmiyorum derim. İspatla deseler sıçtım.
Niye! Anasını sattığımın hürremi sülüman derken ayyy çok tatlı diyoruz da kendimizi niye tatlı bulmuyoruz. Çoocuklarımı baana ketir sultan vaaalide derken çok tatlı da benim niye söylediğim her kelime o öyle değil diye düzeltiliyor. Allahını seven açıklasın. Yabancılar türkçenin içine ederken çok sevimli oluyorlar da ben niye ingilizceyi kusursuz konuşmalıyım. Aynı peluş ayıcık surat, ellere var da bana niye yok! konuşmicam işte küstüm.